Με αφορμή την είδηση της επίσημης έναρξης των σχολείων στις 7 Σεπτεμβρίου έχω γίνει αποδέκτης πλήθους τηλεφωνημάτων από γονείς με αυτοάνοσα νοσήματα με το ερώτημα εάν και κατά πόσον τα παιδιά τους μπορούν/πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο και σε τι κίνδυνο θα βάλει αυτό τους γονείς που μήνες τώρα με τεράτιες προσωπικές, κοινωνικές και οικονομικές θυσίες προσπαθούν να αποφύγουν με κάθε τρόπο (συνήθως αυτοπεριορισμό στο σπίτιΙ την έκθεσή τους στον κοροναιό.
Το ερώτημα δεν είναι απλό στην διατύπωσή του και σίγουρα δεν απαντάται με ένα ξερό ΝΑΙ ή ΟΧΙ.
Επίσης πέρα από τις προεκτάσεις υγειονομικής ασφάλειας, εμπεριέχει και κοινωνικές, ψυχοπνευματικές και πολιτισμικές διαστάσεις. Μπορώ μόνο να εστιαστώ στις καθάρα επιστημονικές που αφορούν κυρίωσς στο θέμα της ασφάλειας/ρίσκου των ατόμων (γονέων) από παιν διά που θα πάνε στο σχολείο.
Να σας θυμίσω ότι τον Μάιο πριν την επανέναρξη των σχολείων ακριβώς στο ίδιο ερώτημα ο ΕΟΔΥ δια στόματος κ. Τσιόδρα έχει προβεί στην σύσταση " να αποφεύγουν οι μαθητές που έχουν στο περιβάλλον τους άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας αναφορικά με την επανέναρξη των μαθημάτων σε Γυμνάσιο και Λύκειο".
Μέλημα τότε, όπως και τώρα, της επιτροπής των ειδικών είναι η προστασία των ατόμων με σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς και γενικά γονέων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Με αυτό το πνεύμα είχε σημείωθεί ότι αν υπάρχει στο σπίτι άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, σε συνεννόηση με το γιατρό και με μια απλή δήλωση, ο γονέας μπορεί να δηλώνει το πρόβλημα, χωρίς να παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα, ώστε να μην πάει το παιδί σχολείο. Όμως θα έπρέπε το ίδιο να προσέχει και τις επαφές του στον κοινωνικό περίγυρο εκτός σχολείου. Μάλιστα τότε είχε τονίσει ο κ.Τσιόδρας την ανάγκσυνέχιση της μάθησης με σκοπό την προστασία της ψυχικής υγείας του παιδιού. Ωστόσο τώρα έχουμε πολλά περισσότερα δεδομένα και βρισκόμαστε σε τελείως διαφορετική καμπή της πανδημίας
ΕΠΙΣΤΡΕΦΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, η απλή απάντηση, βασει και των νεώτερων δεδομένων που αφορούν στη μολυσματικότητα του ιού είναι ότι ΝΑΕ σε ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ μπορούμε να πούμε ότι τα παιδιά αυτά μπορούν να πάνε στο σχολείο χωρίς φόβο ιοφορίας-μολυσματικότητας. Προβλέπεται ότι η λειτουργία των σχολείων θα λάβει σοβαρά υπόψιν της το θέμα της μεταδοτικότητας του ιού (μάσκα, αποστάσεις, απολυμαντικά, διαλλείματα κλπ). Με βάση τα παραπάνω αναμένεται ότι ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού από παιδία υωηλής ιοφορίας σε παιδιά γονέων με αυτοάνοσα νοσήματα σε βαρεία ανοσοκαταστολή θα είναι μικρός.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς; 1. Να δουν θετικά την επανέναρξη των σχολείων και να προτρύνουν στα παιδιά τους να λάβουν μερος στην εκπαιδευτική διαδικασία 2. Όταν έρθει η επόχή έναρξης των σχολείων να διαφυλάξουν την αρχή της ελάχιστης έκθεσης σε πιθανό φορέα (αν προκειμένω στα παιδία τους). Δυστυχώς τα παιδιά, ακόμη και αν δεν έχουν εκτεθεί, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πιθανοί φορείς 3, Να είναι εξαιρετικά ευαισθητοποιημένοι σε γενικά συμπτώματα που αφορουν στα παιδιά (πχ κούραση, συνάχι, ανσομία κλπ), μια και τέτοιου είδους συμπτώματα μπορεί να αποτελούν απάρχή της λοίμωξης.
Πρέπει να τονιστεί ότι κάθε περίπτωση (γονέα με νόσημα) είναι ξεχωριστή και η σωστή απόφαση πρέπει να βασιστεί σε δεδομένα που θα πρέπει να συζητηθούν και με τον θεράποντα ιατρό.
Ευελπιστώ ότι πολύ σύντομα το Υπουργείο και ο ΕΟΔΥ θα εξαγγέλουν γενικές οδηγίες που αφορούν στο συγκεκριμένο θέμα.