Τις προάλλες είδα στο ιατρείο μου μια ασθενή. Μου περιέγραψε στο ιστορικό της τυπικά συμπτώματα ενός σοβαρού αυτοάνοσου νοσήματος που την ταλαιπωρεί από παλιά αλλά πιο έντονα και βασανιστικά τα τελευταία 3 χρόνια.
Μου έφερε και μια μεγάλη σακούλα με εξετάσεις. Μου εκμυστηρεύθηκε ότι έχει επισκεφτεί πριν από εμένα αρκετούς ιατρούς χωρίς να βρεθεί λύση στο προβλημά της.
Απόρησα.
Σκέφτηκα,ότι αυτή είναι μια εύκολη περίπτωση με τυπικά ενοχλήματα κια χαρακτηριστικά ευρύματα. Δύσκολα χάνεις την διάγνωση.....
Μετά κατάλαβα. Πάντα βλέπω στο τέλος τις εξετάσεις που φέρνουν οι ασθενείς.
Τα ευρύματα από τις εργαστηριακές εξετάσεις ΔΕΝ συνηγορούσαν υπέρ της νόσου. Καi τις εξετάσεις τις είχε κάνει πολλές φορές.
Ένας προφανώς αξιολογότατος συνάδελφος που είχε επισκεφτεί πριν από εμένα της είχε πει χαρακτηριστικά "τα συμπτώματα που έχεις είναι τυπικά της νόσου, αλλά οι εξετάσεις σου λένε το αντίθετο".
Η περίπτωση δεν είναι εύκολη ούτε απλή. Πολλές φορές οι ασθενείς περιγράφουν συμπτώματα που δεν βγάζουν νόημα. Άλλες φορές τα συμπτώματα που περιγράφουν είναι τόσο τυπικά που δεν χρειάζεσαι καν τις εξετάσεις για να βγάλεις την διάγνωση.
Λέμε στους φοιτητές της ιατρικής ότι οι εξετάσεις γίνονται για να υποβοηθήσουν στην διάγνωση ή και να τη σφραγίσουν. Βασιζόμαστε στο ιατρικό ιστορικό, τα συμπτώματα και τα ευρύματα της κλινικής εξέτασης.
Την εξέτασα και τα ευρύματα ήταν τυπικά της νόσου που και εγώ και ο προηγούμενος συνάδελφος είχαμε στο μυαλό μας.
Εκείνος δεν την έβαλε στην ενδεδειγμένη θεραπεία γιατί τα εργαστηριακά της δεν "κολλάνε".
Εγώ την έβαλα στην θεραπεία και περιμένω πως θα ανταποκριθεί. Εννοείτε ότι πολλές φορές έχει συμβεί το αντίστροφο.
Τέτοιου είδους διλλήματα συμβαίνουν καθημερινά στην ιατρική.
Πολλοί πιστεύουν ότι η ιατρική ως επιστήμη είναι ξεκάθαρη (άσπρο- μαύρο). Πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική και δεν μπαίνει σε καλούπια ή στεγανά (η πανδαισία του γκρι).