Αλγεινή εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός (και για αυτό το καυτηριάζω) ότι βαριά (το τονίζω) ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς με αυτοάνοσα ρευματικά και άλλα νοσήματα δεν συγκαταλέγονται στα κριτήρια λήψης αντι-ιικών χαπιών κατά της COVID-19. Αν εξαιρέσουμε εκείνους που παίρνουν ριτουξιμάμπη (MabThera), εκείνους που βρίσκονται σε αιμοκάθαρση ή εκείνους που πληρούν άλλα κριτήρια (πχ ηλικία >70, ΔΒΣ>40, συνυπάρχων διαβήτης υπό θεραπεία, συνυπάρχουσες κακοήθειες κλπ), ο τεράστιος όγκος ανοσοκατασταλμένων ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα έχει αποκλειστεί. Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση των ασθενών με πνευμονική ίνωση και αυτοάνοσο ρευματικό νόσημα που αποκλείονται, ένω οι ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση το δικαιούνται.
Κάτι δεν κάνουμε καλά...