Αυτό που με προβληματίζει πάνω από όλα είναι ότι αμέσως μόλις σταματήσουμε να ασχολούμαστε με την πανδημία και τα τραυματά της (ελπίζω σύντομα) πρέπει να βρούμε την δύναμη, τη θέληση, την αποφασιστηκότητα, την βούληση, την επιμονή, υπομονή και πείσμα να λύσουμε τα αμέτρητα προβλήματα που απασχολούν τους χρόνιους πάσχοντες, όπως τους ασθενείς με ρευματικά και άλλα αυτοάνοσα ή φλεγμονώδη νοσήματα (ογκολογικούς ασθενείς, μεταμοσχευμένους, νεφροπαθείς......ευάλωτους ασθενείς εν γένει).
Οι υπηρεσίες υγείας, σε όλα τα επίπεδα από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια φροντίδα υγείας σε ένα σημαντικό ποσοστό αυτών υπολείπεται και δοκιμάστηκε σκληρά εν μέσω πανδημίας.
Πρέπει να αναπληρώσουμε τα κενά, να καταγράψουμε τις ελλείψεις, να διορθώσουμε τις αστοχίες σε όλα τα επίπεδα, να μάθουμε από τα λάθη και τα πάθη μας.
Μακάρι να βρούμε το κουράγιο και την δύναμη .....